Нар дээр хөөрч, нарлаг монгол оронд бас нэгэн өглөө айсуй. Эмээ эртлэн босч галын тушаа, тулган дээр цай үйнэ. Аав хойморт суугаад өөрийн бичгийн ширээг цэгцлэн, бичиг баримтаа цүнхэндээ хийх зуур ээж үүдээр орж ирлээ. Хаалга сэвхийн нээгдэх агшинд зуны халуун бүгчим бөгөөд цэвэр агаар гэр дүүрэн ханхийтэл орж ирэх нь сэтгэл сэргээнэ. Нүдээ нухлан нойрмоглосоор өндийх ахуйд ээж минь хажууд ирж суугаад "Миний муухай хүүхэд" гээд энхрий гараараа намайг тэврэн авч духыг минь шовхийтэл үнсэхэд "Энэ биеэрээ би ээж аавдаа бэлэг болж ирсэн юм" гэдгийг юу юунаас ч илүү мэдрүүлэх мэт энэ л үнсэлт одоо ч гэсэн өглөө бүр давтагдсаар байгаа. Эмээ минь тулганы захаас өндийн аавын аяганаас эхлэн бүх аяганд цай дүүргэх зуур би үүдэнд байрлах тосгуурт нүүр гараа угаагаад, цайны ширээнд аавынхаа хажууд суудагсан. Цайлж дуусаад аав ээж хоёрыг ажилдаа явсаны дараагаар би эмээтэйгээ үлдээд жаран чавганцын ажлыг хийж эхэлдэг байсан тэр л сайхан мөчүүд зүрхэнд минь хурган үлдэж...